Austerlitz
Austerlitz was ooit deel van een groot heidegebied tussen Zeist en Amersfoort. In 1804 bouwde een garnizoen van het Franse leger hier Kamp Zeist. Voor omwonenden was het de eerste recreatieve voorziening in de natuur: soldaatjes kijken op het exercitieterrein. De tweede volgde al snel: de Pyramide van Austerlitz, een aarden piramide van 36 meter hoog ter herinnering aan de Franse overheersing van Nederland. Austerlitz is vernoemd naar de plaats in voormalig Tsjechoslowakije waar Napoleons leger de Oostenrijkse en Russische troepen versloeg.
Na het vertrek van de Fransen werd het gebied ontgonnen en bebost met dennen, sparren, eiken en beuken. Rijke ondernemers uit de steden lieten er landhuizen bouwen en tuinen en parken aanleggen. Die zijn grotendeels verdwenen, maar de oude beukenlanen geven het landschap nog steeds een vleugje Franse chique.
Geschiedenis Pyramide van Austerlitz
In 1804 ontstond tussen Driebergen en Zeist een legerkamp, Camp d’ Utrecht, onder leiding van generaal Marmont.
Het aantal soldaten in het kamp bedroeg ongeveer 12.000 Fransen en 6.000 Bataven. Marmont hield op 14 juli 1804 met 10.000 manschappen grote militaire manoeuvres in het noordelijk gedeelte van het kamp en zelfs daarbuiten (op de huidige Leusderheide). Vele nieuwsgierigen kwamen kijken naar het schouwspel. Op 2 augustus 1804 was het kamp compleet. Het kamp bestond uit onafzienbare rijen tenten over een lengte van 3 kilometer. Soldaten en korporaals in de eerste (vanaf het noorden gezien) 5 rijen, dan de keukens (plaggenhutten) en daarachter de tenten van de officieren.
Op 7 februari 1805 is een kaart van het kamp gereedgekomen.
De bouw van de Pyramide in 1804
Door de oefeningen kon De Marmont in oktober 1804 spreken over uitstekende manschappen. Marmont wilde, nadat de troepen de hoogste graad van geoefendheid hadden bereikt, deze op en andere wijze bezighouden. Het werd de oprichting van een gedenkteken om het kamp te herinneren en de overwinningen van Frankrijk te vereeuwigen. Op 10 september 1804 werd begonnen met de oprichting van een aardwerk in de vorm van een Pyramide. Op 7 oktober was het grondwerk klaar. Op 12 oktober werd het monument feestelijk ingewijd.
Het kamp in 1805
Met de winter in aantocht was De Marmont genoodzaakt het kamp op te doeken en de soldaten weer in te kwartieren bij burgers of terug te laten keren naar hun garnizoen. Er bleven 560 manschappen voor de bewaking. In mei 1805 moesten de manschappen weer naar de heide tussen Zeist en Driebergen en naar plaatsen in de buurt. De tenten werden zoveel mogelijk vervangen door barakken. De uiteindelijke bezetting bedroeg dit keer 12.875 Fransen en 6.000 Bataven inclusief vrouwen en kinderen van gehuwden. Op 7 juni 1805 kreeg Marmont van Napoleon bericht dat hij alle voorbereidingen voor een inscheping, voor de invasie in Engeland, moest treffen. Een paar weken later gevolgd door een bericht dat dat de grote troepenmacht op 27 juli aan boord in Den Helder moest zijn. Op 16 juli werd de laatste manoeuvre onder grote publieke belangstelling gehouden. Voor bewaking van het kamp bleven 357 manschappen achter. Napoleons invasieplannen werden onverwacht afgebroken. Engeland had een bondgenootschap gesloten met Rusland en Oostenrijk. Napoleon moest nu zijn aandacht op Oostenrijk en Rusland richten. De troepen werden de eerste drie dagen van september ontscheept en hebben enkele dagen daarna nog eenmaal overnacht in het kamp. Vanuit het kamp ging het richting Mainz. In die regio zou Napoleon 300.000 soldaten samentrekken. De periode van Marmont in de Bataafse Republiek was hiermee afgesloten.
Naamgeving van Austerlitz 1806
Koning Lodewijk Napoleon besloot de drie gehuchten die bij het kamp waren ontstaan samen te voegen tot een stad. Dit besluit viel op 17 augustus 1806 en de stad kreeg van koning Lodewijk Napoleon de naam “Austerlitz”. Dit ter ere van de overwinning van zijn broer Napoleon bij de slag bij Austerlitz, op de Oostenrijkse en Russische troepen in het voormalig Tsjechoslowakije.
Het einde van het legerkamp 1807
Het kamp raakte tegelijkertijd door ongebruik en slecht weer in verval. Door twee zware stormen eind 1807 waaiden barakken om of werden zwaar beschadigd. Op 10 december 1807 had de minister van oorlog bepaald dat er niet gerepareerd zou worden.
Begin maart 1808 werd besloten om alle barakken op 5 en 6 mei openbaar te verkopen.
Bron: www.lokaalausterlitz.nl
